تازه داره زبون باز می کنه یه مخلوطی از انگلیسی فارسی سوئدی ژاپنی حرف میزنه.
یه نود درجه خم میشه یه آری گاتو کش داری میگه.
چند وقت پیش تو رستوران ژاپنی بهش گفتم بگو آری گاتو با یه لبخند زیرکانه ای به سوئدی گفت تک تک که قند تو دلمون آب شد.
هنوز نفهمیدم چه لباسی باید ببوشه ؟ سردش ؟ گرمشه ؟ این جا هم که قربونش برم انکار امسال تابستون نداریم.
چند روز پیش هی به من می گفت جاکش جاکش . من هی با اخم نگاهش می کردم. هی پیش خودم فکر می کردم نه من این حرف رو زدم نه باباش ممکنه یه همچین حرفی بزنه آخه این رو از کجا یاد گرفته?!!
بعد دیدم ژاکتش رو می کشه میگه پیل جاکش پیل ( پلیز) یعنی
ژاکت رو لطفا در بیار
۴ نظر:
خوشحالم که داری وبلاگ نویسی رو بازم شروع می کنی. وبلاگ هامون هم که هم قالبه به سلامتی! ... من هم در مورد مهشاد همین حس رو دارم می گم کاش خیلی قبل تر داشتیمش. ... ان شاالله کنار هم خوش و سلامت باشین
سلام تیلا جان این دخمل نازت خیلی خوردنیه معلومه ...کلی هم از دست جاکش گفتنش خندیدم . آخی نازشو برم . ببوسش از قول من . در ضمن من هم دقیقا احساس تو رو نسبت به دخترم دارم صدبرابر بیشتر چون هر روز که میگذره عشق آدم به فرزندش بیشتر میشه . امیدوارم که در کنار هم همیشه خوشبخت و سلامت باشید . سبز باشی .
تیلا جان ... ببوس این دخترک را .. بچلونش ... با مامان کلی خندیدیم
سلام
خدا رحم کنه پیداست از اون شیطونای ناقلاست ، بزار یکی دو سال دیگه بگذره همیچن شما رو کلافه کنه
من عاشق دختر کچولو هستم وقتی داشتم نوشتهاتو میخوندم انقدر ذوق و قربون صدقش کردم که نگو
خدا حفظش کنه
ارسال یک نظر