انتظار

روزها کش دار رو طولانی پشت سر هم کشته می شوند. من گاهی عزا دار این همه وقت کشی گاهی هم بی خیال و بی تفاوت از مردنش به نظاره نشستم تا این انتظار لعنتی به پایان برسه.
صبح سپید من کی طلوع خواهد کرد؟!این ساحل سلامت کی پیدا خواهد شد؟! بیشتر از ده ساله دارم براش تلاش می کنم.

می گویم نکنه شما من رو چشم زدید هان؟ به طرز وحشتناکی همه کارهام گره می خوره. گره ای که با دندان هم باز نمیشه. من بد جوری تو این کلاف سر درگم زندگی دارم برای برون رفتش دست و پا می زنم. هر دست و پایی یه گره دیگه به دست و پام می زنه.

دارم کاملا به چشم و نظر کردن اعتقاد پیدا می کنم. هیچ وقت تو زندگی این هم پشت سر هم بد نیاورم. حتما چشمی در کاره!


جز صبر چاره دیگری ندارم. صبر کردن خیلی کار سختی هست نازنین!