بازگشت

اینقدر ننوشتم نمی دونم اصلا دیگه چطور باید نوشت. نمیدونم کجا فارسی بنویسم. قبلا می رفتم تو ادیتور هاله سرزمین افتاب می نوشتم. الان انکار دیگه وبلاگش باز نمیشه. من حیرون و سرگردون شدم.
الان دارم تو کامنت دونی سوسکی فارسی مینویسم. حرف ب رو با سه تا نقطه رو بیدا نمی کنم.

تو این مدت افتادم تو یه چرخه مریضی. اول دخترک مریض میشه بعد باباش ازش می گیره. بعد آن دوتا خوب شدند من مریض می شم. حالا دوباره از سر صف . از وقتی آمدیم لیسبون دخترک خیلی مریض میشه. شاید بخاطر اینه که این جا خیلی مرتب میره مهدکودک. تو کشورهای دیگه خیلی مرتب هر روز نمی رفت اما این جا از دوشنبه تا جمعه عین کارمند از صبح زود میره تا عصر. شاید واسه همون اینقدر مریض میشه.
راستی این دختر ما تو مهدکودکش باهاش عین این شاهزاده ها رفتار میشه. فکر نمی کنم هیچ بچه ای رو اینقدر تحویل بگیرند. جلو در دیکر که می رسیم هر کسی از اون ور رد میشه ماچ و موچ میکنه. کلی تحویل اش میگه تازه از سر صدقه اش من هم تو خیابون اطراف دیکر بچه ها رو می بینم که من رو به مامان باهاشون نشون میدن یا صدام می کنند. مادر تزرا خلاصه کلی این جا واسه خودمون برو بیا داریم.


حالا باید کلی مفصل بنویسم با یه هفتایی بر می گردم شما یه چند تا عکس از کارناوال لیسبون ببنید. تا من بگردم.
راستی مرسی که جویا حال ما شدید. لاو یو آل