از وقتی اين خبر را خواندم. دارم فکر ميکنم چه کار کنم؟ براش بنويسم؟ چه بنويسم؟ برای کی بنويسم؟ اصولا آدم واسه چی مینویسه ؟ به چه امیدی مینویسه؟ خوب حالا گيريم نوشتم نتيجه اش چی؟ تمام دنيا را هم خبر دارشدند؟ وقتی سر اين آدم رفت بالای دار دیگه چه فرقی ميکنه ؟ آیا با بالای دار رفتن سر این آدمها و حتی خبر دار شدن همه دنيا ٬ميتوانه از دوبار و سه باره و هزار باره اتفاق افتان این جور مسائل جلو گیری کنه؟ واقعا چه ثمره ای داره؟ایا جور اسلامی کوچکترین آبروی جهانی دارد کهاز بین رفتنش برایش مهم باشد.
دارم فکر ميکنم داريم ما واقعا داریم چی کار ميکنيم . داريم هزينه آزداي بيان ميدهيم؟هيچ وقت به مفت مجانی بدست آوردن چيزی اعتقاد نداشتم. ولی آيا واقعا اين جور هزينه دادن ها آزادی بيان ما را در بلند مدت تضمین میکنه؟ که حالا بايد تحمل کرد و کم کم به نتيجه رسيد.
نميدونم شايد داريم تمرين دموکراسی ميکنيم؟ ولی فکر ميکنم آیا واقعا اين جوری تمرين دموکراسی مي کنند؟ برای تمرين دموکراسی تا جایی که من میدانم بايد يه حداقلی داشت. ولی آيا ما آن حداقل را داريم؟آیا واقعا با آخوند دیکتاتور میشه دموکراسی تمرین کرد؟ تا حالا تو کجا تاریخ کشوری زیر سایه دیکتاتوری به دموکراسی رسیده که ما دومیش باشیم.
شايد زمان ميخواهيم؟ ولی چقدر زمان؟ واقعا نزدیک به سی سال زمان که دنیا در این مدت زیر رو شد زمان کمی بود؟ تو این سی سال چقدر دموکراسی در ايران پيشرفت کرده ؟ چقدر زمان بيشتر بايد بهش داد و منتظر ماند ؟سالها ٬قرنها چقدر؟
زمان برای دموکراسی پارامتر خيلی مهم هست.و کی هست که اين را نداند؟ ولی وقتی زمان ثابت هست و هيچ حرکتی رو به جلو نداره آيا باز هم بايد منتظر زمان بود ٬که مشکل ما را حل کند و دموکراسی در آن پا بگيره؟
اصلا تو اين هشت سال که خاتمی اومد و دروان طلائی بود برای ایران . زمانی که اصلاحات آغاز شد. وضعيت دموکراسی در ايران چقدر پيشرفت کرد؟آیا وضعيت الان نسبت به قبل بارها و بارها بدتر نيست؟ خوب زمان در اين مدت هشت سال چه نقشی در جلو بردن دموکراسی در ايران داشت.
واقعا اين وضعيت تا کی ميخواد ادامه پيدا کنه؟ تا کی میخواهیم به وشعیت موجود رضایت بدهیم. تا کی ميخواهيم عزا بگيريم و غصه بخوريم. آيا واقعا ديگه وقتش نشده پاشيم راستی٬ راستی يه کاريم کنيم. تا کی ميخواهيم اين حکومت را که يه مخلوطی از پوپوت٬ طالبان ٬ صدام و هزار ديکتاتور خونخوار دیگر هست را تحمل کنيم ؟ واقعا تا به کی ؟!
رضایت دادیم به چهارتا ماشین رنگارنگ و مدل بالا که تو خیابانهای تهران هست. دلمون خوشه مملکت پيشرفته ای داريم و واقعا نميدونيم و خبری نداریم از وضعیت اقتصاد ايران واین که در کجای این جهان ایستاده ایم؟
دلمون خوشه نفت داریم ولی وضعیت پژوهشی دانشگامون افتضاح است.استادان دانشگاه همدان مدتهاست که حقوق دریافت نکرده اند. بودجه پژوهشی در دانشگاه ها نزدیک به صفر هست. مملکتی که بودجه پژوهشش دو هزارم درصد تولید ناخالص اش هم نیست . که همون اندکش را هم دانشگاها حيف و ميل خرج بسیج رایهان نور هزار چیز دیگر غیر از پژوهش می کنند در کجا اين جهان که با سرعت شگفت آور در حال حرکت هست قرار دارد.
همه حرف و شعارمان اين هست که ديگران به نفت ما چشم دوخته اند و ما بايد با چنگ دندان تا نابودی کامل ايران از آن محافظت کنيم. نميدونم کی ميخواهيم از خواب بيدار شيم آنانی که نفت ما را میخورند ٬همين الان هم دارند این کار را باجدیت تمام انجام میدهند٬ اين همه دست و پا زدن ما برای نگه داشتن ظاهری اين نفت به چه معناست.
دلمون خوشه تو ايران چندين چاه نفت ديگر هم کشف شده . وقتی حتی توان استخراج آن نفت را از دل زمين نداريم ٬ (تصفيه و تبديل کردنش به توليد دیگر پيشکش مان )کشورهای دارنده تجهیزات استخراج نفت هم به علت تحریم ایران حاضر این تجهیزات را به ما نمي فروشند. گیرم که تمام سرزمين ايران هم نفت بود خوب به چه درد ما ميخوره.
يکی گناه ميکنه يقه يکی دیگر را ميگيريم.تو جريان حمله عراق مدام داريم تحلیل می کنیم کی صدام را آورد؟ کی بهش اسحله فروخت؟ کي ازش حمايت کرد؟
این وسط هم اصلا نگاه نمی کنیم که تمام تجهیزات ارتش صدام از فرانسه و آلمان و روسيه تا مین می شد. این سه مدافع صلح طلب که در شورای امنیت حمله با عراق را وتو کردند و تا آخرين لحظه هم به صدام قول دادند که به عراق حمله نخواهد شد. ولی متاسفانه يا خوشبختانه گير يه آدم ديوانه ای آفتاده بودند که حتی وقتی صدام در روزهای آخر قول داد تمام نفت عراق را به خواهد داد تا دست از سرش بردارد باز به ماندن صدام رضایت نداد.
واقعا فکر ميکنيد با وضعیت دنيايی امروز و اقتصاد آزاد وقتی فردی سر ديگری را با چاقو ميبرد بايد به دنبال نفی هر چی چاقو در دنیا بود و یا فروشنده چاقو را متهم کرد که چرا به همچين کسی چاقو فروخته است؟واقعا تا کی میخواهیم دور خودمون بچرخیم و به جای حل کردن معادله فقط سعی در عوض کردن مجهولات معادله داشته باشیم؟ تا کی ؟
در آخر هم بگویم اصلا حرفم با کسانی نیست که خبر ارتداد مجتبی سمیعی نژاد را پخش کردند و این که بخواهم بگویم این کار بیهوده ای بوده است.به نظرم کار و تلاش همه آنها قابل تقدیر و تشکر هست. فقط حرفم این هست که تا کی باید شاهداین گونه خبر ها بود ابرو بالا آنداخت یک آه جگر سوز هم کشید؟نهایتا گفت داریم تمرین دموکراسی میکنیم و باید برایش هزینه داد. فقط سوالم این هست که ما برای چه چیز و چه آینده ای داریم این همه هزینه میدهیم .
دارم فکر ميکنم داريم ما واقعا داریم چی کار ميکنيم . داريم هزينه آزداي بيان ميدهيم؟هيچ وقت به مفت مجانی بدست آوردن چيزی اعتقاد نداشتم. ولی آيا واقعا اين جور هزينه دادن ها آزادی بيان ما را در بلند مدت تضمین میکنه؟ که حالا بايد تحمل کرد و کم کم به نتيجه رسيد.
نميدونم شايد داريم تمرين دموکراسی ميکنيم؟ ولی فکر ميکنم آیا واقعا اين جوری تمرين دموکراسی مي کنند؟ برای تمرين دموکراسی تا جایی که من میدانم بايد يه حداقلی داشت. ولی آيا ما آن حداقل را داريم؟آیا واقعا با آخوند دیکتاتور میشه دموکراسی تمرین کرد؟ تا حالا تو کجا تاریخ کشوری زیر سایه دیکتاتوری به دموکراسی رسیده که ما دومیش باشیم.
شايد زمان ميخواهيم؟ ولی چقدر زمان؟ واقعا نزدیک به سی سال زمان که دنیا در این مدت زیر رو شد زمان کمی بود؟ تو این سی سال چقدر دموکراسی در ايران پيشرفت کرده ؟ چقدر زمان بيشتر بايد بهش داد و منتظر ماند ؟سالها ٬قرنها چقدر؟
زمان برای دموکراسی پارامتر خيلی مهم هست.و کی هست که اين را نداند؟ ولی وقتی زمان ثابت هست و هيچ حرکتی رو به جلو نداره آيا باز هم بايد منتظر زمان بود ٬که مشکل ما را حل کند و دموکراسی در آن پا بگيره؟
اصلا تو اين هشت سال که خاتمی اومد و دروان طلائی بود برای ایران . زمانی که اصلاحات آغاز شد. وضعيت دموکراسی در ايران چقدر پيشرفت کرد؟آیا وضعيت الان نسبت به قبل بارها و بارها بدتر نيست؟ خوب زمان در اين مدت هشت سال چه نقشی در جلو بردن دموکراسی در ايران داشت.
واقعا اين وضعيت تا کی ميخواد ادامه پيدا کنه؟ تا کی میخواهیم به وشعیت موجود رضایت بدهیم. تا کی ميخواهيم عزا بگيريم و غصه بخوريم. آيا واقعا ديگه وقتش نشده پاشيم راستی٬ راستی يه کاريم کنيم. تا کی ميخواهيم اين حکومت را که يه مخلوطی از پوپوت٬ طالبان ٬ صدام و هزار ديکتاتور خونخوار دیگر هست را تحمل کنيم ؟ واقعا تا به کی ؟!
رضایت دادیم به چهارتا ماشین رنگارنگ و مدل بالا که تو خیابانهای تهران هست. دلمون خوشه مملکت پيشرفته ای داريم و واقعا نميدونيم و خبری نداریم از وضعیت اقتصاد ايران واین که در کجای این جهان ایستاده ایم؟
دلمون خوشه نفت داریم ولی وضعیت پژوهشی دانشگامون افتضاح است.استادان دانشگاه همدان مدتهاست که حقوق دریافت نکرده اند. بودجه پژوهشی در دانشگاه ها نزدیک به صفر هست. مملکتی که بودجه پژوهشش دو هزارم درصد تولید ناخالص اش هم نیست . که همون اندکش را هم دانشگاها حيف و ميل خرج بسیج رایهان نور هزار چیز دیگر غیر از پژوهش می کنند در کجا اين جهان که با سرعت شگفت آور در حال حرکت هست قرار دارد.
همه حرف و شعارمان اين هست که ديگران به نفت ما چشم دوخته اند و ما بايد با چنگ دندان تا نابودی کامل ايران از آن محافظت کنيم. نميدونم کی ميخواهيم از خواب بيدار شيم آنانی که نفت ما را میخورند ٬همين الان هم دارند این کار را باجدیت تمام انجام میدهند٬ اين همه دست و پا زدن ما برای نگه داشتن ظاهری اين نفت به چه معناست.
دلمون خوشه تو ايران چندين چاه نفت ديگر هم کشف شده . وقتی حتی توان استخراج آن نفت را از دل زمين نداريم ٬ (تصفيه و تبديل کردنش به توليد دیگر پيشکش مان )کشورهای دارنده تجهیزات استخراج نفت هم به علت تحریم ایران حاضر این تجهیزات را به ما نمي فروشند. گیرم که تمام سرزمين ايران هم نفت بود خوب به چه درد ما ميخوره.
يکی گناه ميکنه يقه يکی دیگر را ميگيريم.تو جريان حمله عراق مدام داريم تحلیل می کنیم کی صدام را آورد؟ کی بهش اسحله فروخت؟ کي ازش حمايت کرد؟
این وسط هم اصلا نگاه نمی کنیم که تمام تجهیزات ارتش صدام از فرانسه و آلمان و روسيه تا مین می شد. این سه مدافع صلح طلب که در شورای امنیت حمله با عراق را وتو کردند و تا آخرين لحظه هم به صدام قول دادند که به عراق حمله نخواهد شد. ولی متاسفانه يا خوشبختانه گير يه آدم ديوانه ای آفتاده بودند که حتی وقتی صدام در روزهای آخر قول داد تمام نفت عراق را به خواهد داد تا دست از سرش بردارد باز به ماندن صدام رضایت نداد.
واقعا فکر ميکنيد با وضعیت دنيايی امروز و اقتصاد آزاد وقتی فردی سر ديگری را با چاقو ميبرد بايد به دنبال نفی هر چی چاقو در دنیا بود و یا فروشنده چاقو را متهم کرد که چرا به همچين کسی چاقو فروخته است؟واقعا تا کی میخواهیم دور خودمون بچرخیم و به جای حل کردن معادله فقط سعی در عوض کردن مجهولات معادله داشته باشیم؟ تا کی ؟
در آخر هم بگویم اصلا حرفم با کسانی نیست که خبر ارتداد مجتبی سمیعی نژاد را پخش کردند و این که بخواهم بگویم این کار بیهوده ای بوده است.به نظرم کار و تلاش همه آنها قابل تقدیر و تشکر هست. فقط حرفم این هست که تا کی باید شاهداین گونه خبر ها بود ابرو بالا آنداخت یک آه جگر سوز هم کشید؟نهایتا گفت داریم تمرین دموکراسی میکنیم و باید برایش هزینه داد. فقط سوالم این هست که ما برای چه چیز و چه آینده ای داریم این همه هزینه میدهیم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر