سفرنامه توکیو ق اول

توکیو گرانترین شهر دنیاست. تا جایی که من می دونم دومین شهر گران دنیا هم اوساکا هست.از سال ۱۸۶۸ که امپراطور Meiji ( امپراطوری که پایه گذار خیلی از تحولات در ژاپن هست)کیوتو Kyoto را ترک کرد و به توکیو رفت توکیو پایتخت ژاپن اعلام شد. تا قبل از سال ۱۸۶۸ به توکیو Edo می گفته می شد. توکیو به معنی Eastern Capital هست. این شهر در سپتامبر ۱۹۲۳ با زلزله ای وحشتناک با خاک یکسان شد.

در این کشور یه نوع قطار سریع السعیر هست که به نامShinkansen رو بالشتک هوا با سرعتی بین ۳۰۰ تا ۳۵۰ حرکت می کند. قرار هست تا ماه آینده Shinkansen های با سرعت بین ۴۰۰ تا ۴۵۰ وارد بازار شود.استفاده از این نوع قطار که خیلی در این کشور متداول و معمول هست. بسیار راحت تر از هواپیما هست. چون به نزدیکترین ایستگاه قطار مراجعه می کنید. نیاز به رفتن تا فرودگاه نیست. تشریفات و معطلی و دنگ و فنگ بازرسی های هواپیما را ندارد. از نظر من سفر با آن بسیار راحت تر و از آسان تر از هواپیما هست. در داخل Shinkansen توسط خانمی های خیلی تمیز و مرتب ساعت به ساعت انواع غذاهای و ساندویچ و آبجو فروخته می شود. در داخل قطار اتاقی مخصوص برای کسانی که نیاز به خوابیدن یا داراز کشیدن دارند هست و همچین شما می توانید از لباسشویی هم استفاده کنید. برای کسانی هم که بچه دار هستند امکانات کافی وجود دارد.هر چند قیمت این قطار نسبت به قطارهای معمولی گرانترین هست ولی نسبت به هواپیما ارزانتر و مقرون به صرفه تر هست.
برخلاف آمریکا که فقط چند تا شهر مدرن و پیشرفته دارد و بقیه قسمتهاش به قول این شوهرک از گچساران هم عقب مانده تر هست. امکانات رفاهی و تکنولوزی مدرن در همه جای این کشور تقریبا یکسان توزیع شده و شما حتی در دور افتاده ترین ده تو این کشور به تکنولوزی مدرن دسترسی دارد. به نظر می آید یه عدالت اجتماعی و ثروت عادلانه تر تقسیم شده است.
ما عصر روزجمعه به توکیو رسیدیم. برای رفتن به هتلمون سوار مترو توکیو شدیم که از در دیوارش ادم می ریخت. در طول دو تا ایستگاه کلی مشت لگد تو کله جوجو فرود آمد و همانا ما توبه کردیم به دلیل امنیت جوجو هم که شده دیگه سوار مترو توکیو نشویم و از تاکسی استفاده کنیم.که صد البته از این تصمیم بیچاره شدیم.


تو همه جا دنیا فکر می کنم این Priority Seat هست. مردم این کشور با این که خیلی خوب ومهربان و متواضع هستند. ولی من تا این همه مدت که این جا زندگی کردم متوجه شدم که نسبت به این موضوع که کسی جایش را به شما در اتوبوس قطار یا مترو بدهد.خیلی بی دقت و بی تفاوت هستند. با اینکه در Priority Seat اولویت با افراد حامله بچه دار و پیر و بیمار هست ولی من خیلی خیلی بندرت دیدم که کسی این موضوع را رعایت کند. البته کسی بیدار نیست که متوجه این موضوع باشد. چون مردم بلافاصله بعد از نشستن به خواب میروند.
اینها رو داشته باشید تا فردا که بنویسم کجاها رفتیم و چه کارها کردیم. بعدش هم بگوید دوست دارید مختصر بنویسم یا دوست دارید مثل این پست روده درازی کنم.